Βραβεύσεις Οικολογικής Επιτροπής

Στο πλαίσιο του προγράμματος "Οικολογικά Σχολεία" μελετούμε φέτος το θέμα του νερού.  Στο σχολείο διεξήχθηκε διαγωνισμός γραπτού λόγου και ζωγραφιάς.  Συγχάρητήρια σε όλα τα παιδιά για τις εξαιρετικές τους δουλειές.  Από το τμήμα μας βραβεύτηκαν τα πιο κάτω παιδιά:

Γραπτός λόγος:
Χριστίνα Τουμάζου
Κατερίνα Κλεόπα
Ειρήνη Λεβέντη

Ζωγραφιά:
Πάρης Νέττου
Σοφία Μιχαήλ, Ειρήνη Λεβέντη
Παναγιώτης Μουζούρης, Φωτεινή Σεργίδη

Ο Βασιλιάς Σπάταλος και η μάγισσα Φούρκα

Μια φορά κι έναν καιρό, σ΄ ένα κάστρο μακρινό, ζούσε ένας βασιλιάς, ο Σπάταλος.  Αγαπούσε το νερό τόσο πολύ που πέθαινε γι’ αυτό.  Στο κάστρο του πάντα έτρεχε γάργαρο νερό.  Πάντα όμως!  Τη βρύση δεν την έκλεινε ποτέ, στα σιντριβάνια έτρεχε πάντα δροσερό νερό.

Όλος ο λαός του θύμωνε μαζί του, γιατί ήξερε πως έκανε σπατάλη, μεγάλη σπατάλη.  Αποφάσισαν μια μέρα να τον λογικέψουν.  Έτσι πήγαν στο κάστρο του να του μιλήσουν.

-Αξιότιμε Βασιλιά Σπάταλε, ήρθαμε να σας μιλήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό που μας απασχολεί όλους…το νερό, εξήγησαν οι κάτοικοι.

-Το λατρεμένο μου νερό; Τι σας απασχολεί με αυτό; Πέστε μου, γιατί ξέρω τα πάντα για αυτό! Σχολίασε ενθουσιασμένα ο βασιλιάς.

-Όπως ξέρετε το νερό είναι πολύ σημαντικό και πολύτιμο για όλους.  Με λύπη μας βλέπουμε πως το σπαταλάτε.  Παντού τρέχει νερό και ξέρετε πως δε θα υπάρχει πάντα!  Κάποτε θα τελειώσει…

-Εγώ σπαταλώ νερό;  Που τόσο πολύ το αγαπώ;  Φύγετε αμέσως από εδώ!  Άκουσε ΄κεί που θα μου πείτε πως σπαταλώ νερό.  Ποιος;  Εγώ;  Θύμωσε ο βασιλιάς.

Τότε κατάλαβε ο κόσμος πως με το να του μιλήσουν δεν κερδίζουν τίποτα.  Έτσι έφυγαν από το κάστρο απογοητευμένοι.  Έπρεπε να σκεφτούν κάτι άλλο για να τον πείσουν, μα τι;

Μια νύχτα όλο το βασίλειο άκουσε κάτι…παράξενο και διαφορετικό!  Τι ήταν όμως;  Ήτανε κάτι πάνω από τα σύννεφα, τόσο ψηλά!  «Πώς γίνεται αυτό», αναρωτήθηκαν οι κάτοικοι.  Είδανε κάτι να πέφτει… τι ήταν;  Ήτανε άνθρωπος;  Δεν φαινόταν.  Το μόνο που πρόσεξαν ήταν κάτι να πέφτει στο μικρό δάσος και κάτι λεπτό και μακρόστενο από πίσω να ακολουθεί το αντικείμενο…

«Τι είναι», διερωτούνταν όλοι.  Αποφάσισαν να πάνε στο δάσος να ελέγξουν τι έγινε.  Έτσι, όταν μπήκανε μέσα στο μικρό δάσος είδανε με έκπληξη έναν άνθρωπο!  Ήτανε μια γυναίκα με ένα μοβ φόρεμα, σγουρά, φουντωτά, μαύρα μαλλιά και ένα πανύψηλο μοβ καπέλο.  Τι αλλόκοτη φορεσιά ήταν αυτή;  Δίπλα της υπήρχε μια παλιά σκούπα.

Στην αρχή φοβήθηκαν να της μιλήσουν, αλλά τους έτρωγε η περιέργεια να μάθουν ποια είναι και πώς βρέθηκε στον ουρανό. 

-Ποια είσαι;  Τι έκανες στα σύννεφα;  Γιατί ήρθες εδώ; Την βομβάρδιζαν με ερωτήσεις.

-Είμαι η μάγισσα Φούρκα.  Από εδώ είναι η μαγική μου σκούπα, ο Βελζεβούλης.  Ήρθα στην πολιτεία σας, γιατί άκουσα πως έχετε ένα πρόβλημα, από ότι άκουσα, με το νερό.  Σωστά;  Εξήγησε η μάγισσα. 

-Ναι, απάντησαν οι κάτοικοι της πολιτείας.  Ο βασιλιάς μας, ο Σπάταλος, σπαταλά το νερό.  Δοκιμάσαμε να του το πούμε, όμως δυστυχώς δε βάζει μυαλό. 

-Με το να του μιλήσετε, από ότι καταλάβατε και μόνοι σας, δε λύνεται το πρόβλημα.  Χρειάζονται πιο δραστικά μέτρα.  Έχω μια ιδέα, ακούστε…, και η μάγισσα τους εξήγησε το σχέδιό της.

Η μάγισσα Φούρκα μαζί με την πιστή της σκούπα, τον Βελζεβούλη, πήγαν στο κάστρο του βασιλιά Σπάταλου. 

-Βασιλιά, έμαθα πως σπαταλάτε το νερό, είναι αληθές;, ρώτησε η μάγισσα τον βασιλιά.

-Όχι, βέβαια, το αρνήθηκε κατηγορηματικά ο βασιλιάς.

-Εγώ όμως ξέρω πως το σπαταλάτε.  Σταματήστε!  Αλλιώς θα το πληρώσετε και θα το μετανιώσετε, τον απείλησε η μάγισσα με ύφος αυστηρό.

-Δε με φοβίζεις, της φώναξε με θυμό ο βασιλιάς.  Και σε παρακαλώ φύγε από το παλάτι και την πολιτεία μου.

-Εντάξει, θα φύγω, του απάντησε η μάγισσα και έφυγε από το κάστρο.  Στη συνέχεια, πήγε στο δάσος που την περίμεναν με αγωνία οι κάτοικοι της πολιτείας.

-Γιατί δεν τον σταμάτησες; Την ρώτησαν απελπισμένα οι κάτοικοι.

-Μην ανησυχείτε, τους καθησύχασε η μάγισσα.  Θα σταματήσει από λεπτό σε λεπτό.  Το νερό σε λίγο δεν θα τρέχει και ο βασιλιάς σας θα καταλάβει το λάθος του, και πόσο πολύτιμο είναι το νερό.

Δεν πέρασε πολλή ώρα και ο βασιλιάς στο κάστρο του κατάλαβε ότι το αγαπημένο του γάργαρο νερό σταμάτησε να τρέχει.  Ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής του.  Δεν ήξερε τι να κάνει και πώς να αντιμετωπίσει το κακό που τον βρήκε.  Έτσι κάλεσε τη Φούρκα και τον Βελζεβούλη στο παλάτι του για να τους ζητήσει βοήθεια.

-Συγγνώμη, καλή μου μαγισσούλα!  Δεν ήξερα τι έκανα.  Κατάλαβα το λάθος μου.  Αγαπούσα τόσο πολύ το νερό που το σπατάλησα.  Σε παρακαλώ, δώσε μου πίσω το νερό.  Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό!  Σε παρακαλώ!

-Πρέπει να κάνεις και κάτι άλλο, για να σου δώσω πίσω το νερό, του απάντησε η μάγισσα Φούρκα.

-Πες μου Φούρκα, τι πρέπει να κάνω για μου μου επιστρέψεις πίσω το νερό; Τη ρώτησε με αγωνία ο βασιλιάς.

-Θα πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από το λαό σου και απ΄ εδώ και πέρα να εξοικονομείς το νερό.

-Συγγνώμη, συγγνώμη, μάγισσα Φούρκα, σε παρακαλώ, δώσε μου πίσω το νερό!  Εκλιπαρούσε ο βασιλιάς.

-Όχι, σε εσένα, βασιλιά.  Στον λαό σου…  Που κάνανε τόσο κόπο, για να σώσουν το νερό! 

Τότε ο βασιλιάς ζήτησε συγγνώμη από όλους!  Η Φούρκα τους έδωσε πίσω το νερό και ο βασιλιάς Σπάταλος δεν ξανασπατάλησε το νερό.  Άλλαξε και το όνομά του.  Τώρα πια δεν τον λένε βασιλιά Οικονομία!

(Χριστίνα Τουμάζου, Στ2)

Νερό, νερό, νεράκι

Νερό, νερό, νεράκι
Για μένα θησαυράκι

Χωρίς αυτό δε ζω

Και μ΄ αυτό καλοπερνώ

Οι άνθρωποι είναι τρελοί

Που σε σπαταλούν πολύ.

Σαν μπω στο μπάνιο με χαρά

Τη βρύση κλείνω μη μου φύγεις μακριά.

Νερό μου δροσερό, νερό μου γαλανό

Οι άνθρωποι χωρίς εσένα θα πάθουν πανικό!

Είσαι διάφανο και άοσμο

Στα ποτάμια ρέεις με ρυθμό.

Είσαι ό,τι πιο πολύτιμο στον κόσμο υπάρχει

Και μας δίνεις χαρά και μεράκι πολύ!

(Ειρήνη Λεβέντη, Στ2)

Το νερό

Το νερό έχει αξία

Στον δικό μας γαλαξία

Το νερό δίνει ζωή

Γι’ αυτό θέλουμε πολύ

Αχ, νεράκι, σ΄ αγαπώ

Έλα λίγο να σου πω

Όμως κρίμα δεν μπορείς

Στην αγκαλιά μου δε θα μπεις.

Οι άνθρωποι σε χρειάζονται

Όμως δεν το αντιλαμβάνονται

Και σε σπαταλούν

Χωρίς να το καλοσκεφτούν

Το νεράκι δεν το κλείνουν

Σαν τα δόντια τους βουρτσίζουν

Το ανοίγουνε στο φουλ

Καθώς βάζουνε σιαμπού

Αν συνεχίσουν έτσι

Οι κότες στο κοτέτσι

Δε θα ΄χουνε νερό

Δε θα γεννούν αβγό.

Δεν μπορώ να το σκεφτώ

Χωρίς εσένα δε θα ζω

Πρέπει να σου πω ότι

Θα σε εξοικονομώ!

(Κατερίνα Κλεόπα, Στ2)

Σοφία Μιχαήλ, Ειρήνη Λεβέντη

Πάρης Νέττου

Παναγιώτης Μουζούρης, Φωτεινή Σεργίδη